De organisatie van BWF ronde Rijsbergen-Pannenhoef had alles weer goed voor elkaar. Altijd een mooie omloop en volop prijzen en premies. Dat de renners hiervoor willen strijden is een logisch gevolg van het voorgaande uiteraard. We hebben weer prachtige wedstrijden mogen aanschouwen. De winnaars waren respectievelijk bij cat. 50+ Frank Vanassche, bij cat. 50- Fons van Dijck en bij de amateurs Willem van den Borne.
In zijn totaliteit viel het aantal deelnemers wat tegen en dat was te wijten aan nog een koers in Nispen en het NK Masters in Dordrecht (waar overigens onze bekende Roger van der Waarden de titel greep bij de Masters 50+, van harte!).
Volgende zondag zijn we te gast in Klein-Zundert. LET OP: Iedere categorie start een ½ uur later dan normaal. Vooraf is er nog een dikke banden race voor de jeugd. Dus cat. 50+ om 11.00 uur, cat. 50- om 12.30 uur en amateurs om 14.00 uur. Allen tot ziens in het pittoreske Klein-Zundert.
Cat. 50+:
Onze speaker gaf voor het startschot al aan dat er een volle premiepot was te verdelen. Iedere ronde kon men sprinten voor de premies. Vanuit het vertrek kon men de eerste ronden strijden voor een 3-ronden klassement. Deze prijzen gingen naar Frank Vanassche (toen al actief) voor Guy Smet en Marcel Verwijmeren. In ronde twee was er al een kopgroep te noteren en het waren onze vijf Zuiderburen die de handen ineen hadden geslagen en een voorsprong bijeen hadden gereden van zo’n 100 meter. Dit waren Tom Nelen, Frank Vanassche, Guy Smet, Kurt van Raemdonck en 60+ renner Eddy Vermeiren.
Door de goede verstandhouding werd deze voorsprong ronde na ronde iets uitgebreid, hoewel het peloton op de lange rechte stukken ze altijd wel in het vizier bleef houden. Net voor half koers gingen twee sterke renners in de tegenaanval: de Belgisch kampioen Guido Vermeiren en BWF kampioen Peter Heymans. Hoewel ze wat inliepen leek de oversteek naar de kopgroep niet te gaan lukken. Ondertussen verloor het peloton steeds wat meer terrein en werden de vetste prijzen vooraan verdeeld. In de laatste ronde begon het tactisch steekspel en ging het tempo er af en toe een beetje uit. Maar niet bij de achtervolger Guido Vermeiren; die had intussen zijn metgezel gelost en dichtte in de laatste ronde het gat naar de koplopers. Kurt van Raemdonck reed op dat moment nog lek en finishte achter de kopgroep.
De spurt werd gewonnen door Frank Vanassche, voor Tom Nelen, Guy Smet, Guido Vermeiren en Eddy Vermeiren. De volledige uitslag kunt u vinden op My-laps via de BWF website. Het podium van de 60+ was: Eddy Vermeiren, Kees Raats, Ronald van Blerck. Beste dame was Lotte van Merrienboer.
Cat. 50 – :
Ook in deze categorie dezelfde prijzen en premiepot. Bij aanvang het 3-ronden klassement wat ging naar Dennis Mijnsbergen, voor Lode Jespers en Frank Mertens. In het verloop van de wedstrijd regende het aanvallen en ontstonden kopgroepjes die weer werden ingelopen en dit wijzigde continu. Voor de toeschouwers een zeer aantrekkelijke wedstrijd uiteraard. Met nog vijf ronden hadden we een kopgroep van zes renners, met nog vier ronden een kopgroep van vier renners en met nog drie ronden plots weer een kopgroep van negen renners. Hierin o.a. de sterke Daan van den Broek en plaatselijk favoriet Bart Buijnsters.
Zo gingen zij ook de laatste ronde in en moest de eindsprint beslissen wie het meeste overhad in de finale. Het was duidelijk Fons van Dijck die de overwinning greep (zie de mooie foto boven dit verslag). Voor plek 2 was het Michel Peeters die met een miniem verschil van 2/1000 seconden Daan van den Broek net voor bleef. Plaatselijk favoriet Bart Buijnsters werd verdienstelijk achtste in deze sterke kopgroep. In deze categorie was Moniek van de Ree de beste dame en mocht daarmee ook een prijs en bosje bloemen in ontvangst nemen.
Cat. Amateurs :
Bij de categorie Amateurs was het vanaf het vertrek met de vlam in de pijp. Het waren Rino Sprangers en Willem van den Borne die het hazenpad kozen. Het 3-ronden klassement ging naar Willem van den Borne, voor Rino Sprangers en Diederik Pemen. Twee zeer sterke renners en Willem had nog een paar broers in het peloton die daar het tempo nog wat konden drukken. Desalniettemin reden de twee koplopers een ruime voorsprong bij elkaar tot maximaal een minuut. De latere winnaar moest uit dit duo komen.
Daarachter viel het peloton in meerdere stukken uit elkaar door de vele demarrages. Drie ronden voor het einde was de situatie: twee leiders, daarachter een groep van vijf renners, daar weer achter een groep van tien renners en daar weer achter de rest van de deelnemers. De laatste ronde ging het tempo van de koplopers er wat uit, maar bij de streep hadden ze nog altijd 30 seconden voorsprong. De sprint werd toch al vroeg aangegaan en het was duidelijk Willem van den Borne die de sterkste was voor Rino Sprangers. De sprint voor de derde plaats ging naar broer Tom van den Borne.
